ارز دیجیتالی اتریوم یک پلتفرم نرم‌افزاری غیر متمرکز بر اساس فناوری بلاک چین است.
به گزارش بانکینا، اتریوم از برنامه‌های نرم‌افزاری هنگام پردازش پشتیبانی می‌کند. با با اینکه فرد خاصی صاحب اتریوم نیست؛ اما سیستمی که از این قابلیت پشتیبانی می کند رایگان نیست. این سیستم به اتر نیاز دارد. اتر یک توکن (کد منحصربه فرد) است که برای پرداخت محاسبات مربوط به اجرای برنامه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. مانند بیت کوین، ارز دیجیتال اتریوم هم یک واحد پول دیجیتالی است. همان طور که ضمانت‌نامه‌های مالی مثل اوراق قرضه در فرم‌های فیزیکی صادر می‌شود، ارزهای مجازی هم نمونه‌ای از واحد‌های پولی در فرم مجازی است. خرید آنلاین اتریوم و فروش آن مثل پول نقد نیاز به شخص ثالثی برای تایید یا پردازش ندارد.
اتریوم در عملیات مربوط به ارزهای مجازی یا پرداخت‌ها از سوخت استفاده می‌کند. این مورد را برای شما با مثالی توضیح می‌دهیم. درست مثل یادداشت‌های آنلاین اینترنتی است. برای ارسال، حذف یا اصلاح این یادداشت‌ها باید هزینه‌ی تراکنش مربوط به آن به اتر پرداخت شود. اتر گاهی اوقات نفت دیجیتال هم نامیده می‌شود. هزینه‌های معامله‌ی اتریوم بر اساس مقدار گازی که در هر تراکنش نیاز است، مشخص می‌شود. مقدار گاز برای هر عملیات بر اساس قدرت محاسباتی مورد نیاز و مدت زمان اجرای آن عملیات، محاسبه می‌شود. مثلا هزینه‌ی یک عملیات ۵۰۰ گاز است که باید به اتر پرداخت شود. مقررات اقتصادی مربوط به بیت کوین، محدود است؛ یعنی هرگز بیش از ۲۱ میلیون بیت کوین وجود نخواهد داشت؛ ولی مقررات اتریوم انعطاف‌پذیری بیشتری دارد.
در یک رقابت تجاری در سال ۲۰۱۴ از تمام اتریوم‌‌های موجود حدود ۶۰ میلیون آن توسط کاربران خریداری شد. دیگر اینکه دوازده میلیون اتریوم به گروهی از محققان و توسعه‌دهندگانی که روی تکنولوژی مبتنی بر ارز دیجیتال اتریوم کار می‌کردند، پرداخت شد. در هر ۱۲ ثانیه پنج اتر به توسعه‌دهندگان برای انجام تراکنش‌ها پرداخت شد. هجده میلیون اتریوم در هر سال تولید می‌شود. هر ۱۲ ثانیه پنج اتر به شخصی که هر بلاک را ایجاد کند، تعلق می‌گیرد. هنوز مقدار دقیق اتریوم مشخص نیست و سرعت ایجاد اتریوم بعد از سال ۲۰۱۷ و تغییر الگوریتم توافق جمعی اتریوم به درستی مشخص نیست. این مسئله منجر به تغییر قوانین اتریوم می‌شود. بنابراین، میزان پاداش استخراج ارز دیجیتال اتریوم کم می‌شود.
منبع: پیمنت ۲۴
