مونرو یک ارز دیجیتال رمزپایه متن باز است که در آوریل ۲۰۱۴ راه‌اندازی شده و بر سه اصل خصوصی بودن، غیر متمرکز بودن و مقیاس‌پذیری (قابلیت مدیریت تراکنش‌ها در صورت رشد سیستم یا شبکه) متمرکز است.
به گزارش بانکینا، این ارز رمزپایه برخلاف بسیاری از ارزهای رمزپایه دیگر، که از مشتقات بیت کوین هستند، مبتنی بر پروتکل CryptoNote است و تفاوت‌های الگوریتمی قابل توجهی در ارتباط با مسدود کردن بلاک چین دارد. از جمله تفاوت‌های Monero و بیت کوین را می‌توان به مبهم بودن هویت ارسال کننده و دریافت کننده توسط Monero و عدم امکان مشاهده موجودی افراد در بلاک چین مونرو اشاره کرد.
در سال ۲۰۱۶، Monero رشد سریعی را در بازار سرمایه (از ۵ میلیون دلار به ۱۸۵ میلیون دلارآمریکا) و حجم معاملات تجربه کرده است.
Monero یک پول امن، خصوصی و غیرقابل ردیابی است و به صورت آزاد در دسترس همه قرار دارد. این ارز دیجیتال مبتنی بر گواه اثبات کار (proof-of-work) است و در خرید و فروش‌ها از نام کوتاه XMR برای آن استفاده می‌شود.
با مونرو، شما بانک خود هستید و کنترل آن فقط با خود شما است. شما مسئول منابع مالی خود هستید و حساب‌ها و معاملاتتان از چشم دیگران پنهان می‌ماند.
Monero برای مبهم کردن هویت فرستدگان و گیرندگان از یک فناوری خاص به نام «امضاهای حلقه‌ای» استفاده میکند که این فناوری از ویژگی‌های اصلی پروتکل CryptoNote است. امضاهای حلقه‌ای هویت فرستنده را از طریق مخلوط کردن، پنهان میکند. Monero کلیدهای حساب کاربری یک کاربر را با کلیدهای عمومی به‌دست آمده از بلاک چین ترکیب و یک حلقه با امضاهای ممکن ایجاد میکند. لذا ناظران خارجی نمی‌توانند یک امضا را به یک کاربر خاص پیوند دهند.
مفهوم امضای حلقه ای ابتدا توسط دانشگاه MIT و موسسه Weizmann در مقاله‌ای در سال ۲۰۰۱ شرح داده شد و استفاده از این تکنولوژی در آن زمان که بیشتر ارزهای رمزپایه مورد استفاده در بلاک چین جدید بودند و زمانی برای سنجیدن آن‌ها سپری نشده بود، باعث اثبات مشروعیت Monero گردید.
شایان ذکر است که در حالی که سرویس‌های مخلوط کردن برای بسیاری از ارزهای رمزپایه در دسترس هستند، کاربران عموما تنها زمانی سکه‌ها را مخلوط می‌کنند که بخواهند چیزی را پنهان کنند. با این وجود Monero همه سکه‌های استفاده شده در معاملات را مخلوط میکند که به رفع این سوظن‌ها کمک میکند که سکه‌ها برای پنهان کردن اطلاعاتی که فرستندگان و گیرندگان نمی‌خواهند دیگران بدانند، مخلوط شده‌اند.
کاربران Monero در ضمن اینکه قادر به حفظ خصوصی تاریخ معامله خود هستند، می‌توانند این اطلاعات را به‌طور انتخابی برای افرادی که می‌خواهند، به اشتراک بگذارند. هر حساب Monero دارای یک کلید مشاهده است که به هرکسی اجازه می‌دهد که با نگه داشتن آن، معاملات آن حساب را مشاهده کند.
در ابتدای کار، امضاهای حلقه‌ای اطلاعات فرستندگان و گیرندگان درگیر معامله را بدون مخفی کردن مبلغ انتقال، مبهم می‌کرد؛ اما آپدیتی به نام RingCT یک امضای حلقه‌ای جدید را به کار گرفت که هم ارزش معاملات و هم اطلاعات گیرنده و فرستنده را پنهان میکند.
یروتوکل CryptoNote که مونرو بر اساس آن کار میکند، به جز ویژگی استفاده از امضاهای حلقه‌ای، ویژگی دیگری دارد که استفاده از کلیدهای تبادل یک بار مصرف است و به واسطه آن‌ها تراکنش‌ها غیر قابل ردیابی می‌شوند.
علاوه بر استفاده از امضاهای حلقه‌ای، Monero حفظ حریم خصوصی را به واسطه آدرس‌های خالی که به طور تصادفی تولید می‌شوند، بالا می‌برد. با این ویژگی، گیرندگان یک آدرس واحد را منتشر می‌کنند و معاملاتشان به آدرس‌های جداگانه منحصر به‌فردی ارسال می‌شود. در نتیجه معاملات Monero را نمی‌توان به آدرس منتشر شده از گیرنده یا فرستنده پیوند داد.
لذا می‌توان گفت Monero با کمک این دو ویژگی درجه بالایی از ناشناس بودن را برای کاربران خود فراهم می‌کنند؛ نکته جالب اینجا است که در پروتکل CryptoNote، میزان ناشناس بودن را خود کاربران انتخاب می‌کنند که می‌خواهند بین ۵ نفر یا بین ۵۰ نفر پنهان شوند؛ هرچه میزان ناشناس بودن بیشتر باشد، کاربر باید کارمزد بیشتری بپردازد.
بلاک چین مونرو" width="700" height="400" />
Monero از ویژگی تعویض‌پذیری (قابلیت استفاده از یک پول به جای پول دیگر)، که یک ویژگی ضروری پول و هر ارزی به شمار می‌آید، برخوردار است. بدون تعویض‌پذیری، می‌توان مسیر پول را ردیابی و باطل کرد و این ویژگی، استفاده از پول‌های دیجیتال به عنوان پول را دشوار می‌سازد. به دلیل ماهیت ترکیبی Monero، که همه خروجی‌های نقل و انتقالات به صورت پیش فرض با هم ترکیب می‌شوند، در یک معامله نمی‌توان نتیجه گرفت که آیا خروجی‌های معامله، در یک معامله مشخص خرج شده‌اند یا خیر. لذا با یک بلاک چین مبهم و غیر شفاف روبه‌رو هستیم که همه پول‌ها را برابر می‌سازد. تعویض‌پذیری در پروتکل Monero، آن را به یک پول واقعی دیجیتالی تبدیل کرده است.
استخراج Monero
Monero یک ارز رمزپایه است که می‌توان آن را با CPU یا GPU استخراج کرد. همان‌گونه که در سایت رسمی کونرو گفته شده است، برای استخراج مونرو باید ابتدا برنامه آن را نصب کنیم.
در حال حاضر هیچ مدار مجتمعی (ASIC) برای استخراج Monero وجود ندارد و این بدین معنا است که هر کسی می‌تواند با یک کامپیوتر شخصی اقدام به استخراج مونرو کند. اولین نکته‌ای که در این زمینه باید در نظر گرفت این است که می‌خواهید استخراج یک نفره انجام دهید یا از طریق استخر؟ درست است که استخراج از طریق استخر با پرداخت کارمزد همراه است، ولی از سوی دیگر مزایای خاص خودش را دارد.
کاربرانی که از سخت‌افزارهایی با قدرت محاسباتی پایین استفاده می‌کنند، باید زمان زیادی برای استخراج یک مبلغ صرف کنند؛ ولی اگر در استخرهای استخراج مشارکت کنند، می‌توانند همراه با دیگران به استخراج بپردازند و در نهایت بر اساس سهم خود از پاراش‌ها دریافت کنند.
افرادی که سخت افزارهای مناسب با قدرت محاسباتی بالا دارند یا تمایل دارند که حتما استخراج انفرادی داشته باشند، می‌توانند مانند ارزهای دیگر اقدام به استخراج کنند و لازم نیست که حتما تمام بلاک چین Monero را دانلود کنند. هر استخری که مایل هستید از آن استخراج کنید، باید سخت افزار خود را از آن تنظیم کنید. کارت گرافیکی AMD مناسب‌ترین کارت برای استخراج Monero است، ولی می‌توانید از کارت‌های Nvidia یا CPU هم استفاده کنید.
منبع: پرداخت ۲۴
